Ποινικό Δίκαιο- Ποινική Δικονομία

Ποινικό Δίκαιο – Ποινική Δικονομία Τρ.Εφ.Θεσ Α’ Βαθμού 440/2009

Δικηγόρος : Θεοδώρα Τζήκα
-Άρθρα: 472, 471 παρ. 1, 497 παρ. 1,2 ΚΠΔ (όπως ίσχυε πριν την τροποποίησή του με το άρθρο 27 Ν. 3904/2010)-

Αίτηση κατ’άρθρο 472 ΚΠΔ για την άρση αμφισβήτησης περί του ανασταλτικού αποτελέσματος της έφεσης, σχετικά με το επιβληθέν από το πρωτοβάθμιο δικαστήριο μέτρο ασφαλείας της απέλασης. Κρίση ότι η μη χορήγηση ανασταλτικού αποτελέσματος στην έφεση αφορά μόνον τη στερητική της ελευθερίας ποινή και όχι το μέτρο ασφαλείας. ΔΕΧΕΤΑΙ την αίτηση του παραπάνω αιτούντα. ΑΠΟΦΑΙΝΕΤΑΙ ότι η υπ’ αριθμ. … έφεση του παραπάνω κατηγορουμένου κατά της υπ’ αριθμ. … απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης Α’ Βαθμού έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα ως προς το επιβληθέν, με την παραπάνω απόφαση μέτρο ασφαλείας, της απέλασης.

(περίληψη απόφασης)

Άρση αμφισβήτησης, κατ΄άρθρο 472 ΚΠΔ, περί την αναστέλλουσα δύναμη της νομότυπα και εμπρόθεσμα ασκηθείσας έφεσης, όσον αφορά το μέτρο ασφαλείας της απέλασης από τη χώρα. Καθ’ύλην αρμοδιότητα του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου που εξέδωσε την προσβαλλομένη απόφαση, διότι δεν έχει ακόμη επιδοθεί στον κατηγορούμενο Κλήση για την εκδίκαση της έφεσης. Επιβολή ποινής στερητικής της ελευθερίας άνω των έξι μηνών (ήδη πρόσκαιρης κάθειρξης, μετά την τροποποίηση του άρθρου 497 παρ. 2 ΚΠΔ με το άρθρο 27 Ν. 3904/2010) και επιβολή του μέτρου ασφαλείας της απέλασης. Μη χορήγηση ανασταλτικού αποτελέσματος στην έφεση που ασκείται από τον κατηγορούμενο. Κρίση ότι με την παραδεκτή άσκηση της έφεσης είναι δεδομένη η αναστολή του μέτρου ασφαλείας της απέλασης, ανεξάρτητα από το ύψος της στερητικής της ελευθερίας ποινής, αλλά και ανεξάρτητα από την κρίση του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου για τη χορήγηση ανασταλτικού αποτελέσματος στην έφεση, όταν η στερητική της ελευθερίας ποινή είναι μεγαλύτερη των 6 μηνών (ήδη πρόσκαιρης κάθειρξης μετά το Ν. 3904/2010). Εφαρμογή των γενικών κανόνων των διατάξεων των άρθρων 471 παρ. 1 και 497παρ. 1 ΚΠΔ. Η ρύθμιση της διάταξης του άρθρου 497παρ. 2 ΚΠΔ λειτουργεί ως εξαίρεση στον παραπάνω γενικό κανόνα μόνο σε σχέση με τις στερητικές της ελευθερίας ποινές, μη καταλαμβάνοντας, συνεπώς, την κύρωση της απέλασης, ανεξαρτήτως, μάλιστα, της θέσης που λαμβάνει κανείς για το νομικό της χαρακτήρα (δηλ. ως μέτρου ασφαλείας ή ως παρεπόμενης ποινής).

ΔΕΧΕΤΑΙ την αίτηση του παραπάνω αιτούντα.

ΑΠΟΦΑΙΝΕΤΑΙ ότι η υπ’ αριθμ. … έφεση του παραπάνω κατηγορουμένου κατά της υπ’ αριθμ. … απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης Α’ Βαθμού έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα ως προς το επιβληθέν, με την παραπάνω απόφαση μέτρο ασφαλείας, της απέλασης.

Theodora TzikaΠοινικό Δίκαιο – Ποινική Δικονομία Τρ.Εφ.Θεσ Α’ Βαθμού 440/2009
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Ποινικό Δίκαιο – Ποινική Δικονομία – Αλλοδαποί ΤρΠλημΧαλκιδικ 645/2014

Δεκτές Αντιρρήσεις κατά ισόβιας απέλασης αλλοδαπού (άρθρο 565 ΚΠΔ)
Δικηγόρος: Θεοδώρα Τζήκα

“Ισόβια απέλαση αλλοδαπού από τη χώρα για παράβαση του νόμου περί ναρκωτικών. Δεκτές οι κατ’άρθρο 565 ΚΠΔ Αντιρρήσεις του αιτούντος αλλοδαπού κατά της παρεπόμενης ποινής της απέλασης. Ύπαρξη σταθερών οικογενειακών και κοινωνικών δεσμών με την Ελλάδα. Εφαρμογή επιεικέστερου νόμου. Διατάσσεται η αναστολή εκτέλεσης της παρεπόμενης ποινής της απέλασης”

(κείμενο απόφασης)
Γίνεται δεκτή η κρινόμενη αίτηση αντιρρήσεων και αναστέλλεται η εκτέλεση της παρεπόμενης ποινής της ισόβιας απέλασης που επιβλήθηκε στον αιτούντα μέχρι την έκδοση (δημοσίευση) της απόφασης επί της έφεσής του, προκειμένου σε τυχόν καταδίκη του να κριθεί η ισόβια ή μη απέλασή του. Συγκεκριμένα, ο Ν 4139/2013, που ισχύει από 20.3.2013, περιέχει ευμενέστερες διατάξεις όσον αφορά την απέλαση από τη χώρα των αλλοδαπών καταδικασθέντων σε ποινή κάθειρξης για παράβαση του νόμου περί ναρκωτικών, αφού η σχετικώς προβλέπουσα διάταξη του άρθρου 35 παρ. 2 Ν 3459/2006 καταργήθηκε και ο Ν 4055/2012, δια του οποίου αντικαταστάθηκε το άρθρο 74 παρ. 1 ΠΚ, προβλέπει δυνητική απέλαση αλλοδαπού για κακούργημα.
Το άρθρο 35 παρ. 2 του Ν 3459/2006 ορίζει ότι για αλλοδαπούς που καταδικάζονται για παράβαση των άρθρων του παρόντος νόμου σε ποινή κάθειρξης, το Δικαστήριο διατάσσει την ισόβια απέλασή τους από τη χώρα, εκτός αν συντρέχουν σπουδαίοι λόγοι, ιδίως οικογενειακοί που δικαιολογούν την παραμονή τους, οπότε ισχύουν και γι’ αυτούς οι ρυθμίσεις της παρ. 1 (για την απαγόρευση διαμονής σε ορισμένους τόπους). Με το άρθρο 100 παρ. 1 του Ν 4139/2013 ορίζεται ότι από την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου καταργείται ο 3459/2006, εκτός των διατάξεων των άρθρων 1 παρ. 2, 58 και 61 του νόμου αυτού. Για την εκτέλεση της απέλασης εφαρμόζεται το άρθρο 74 του ΠΚ, με επιφύλαξη των σχετικών διατάξεων που περιλαμβάνονται σε διεθνείς συμβάσεις, οι οποίες έχουν κυρωθεί από την Ελλάδα. Από τη διάταξη αυτή και το συνδυασμό της μ’ εκείνη του άρθρου 74 του ΠΚ προκύπτει ότι σε περίπτωση καταδίκης αλλοδαπού, υπηκόου κράτους μη μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε ποινή κάθειρξης για παράβαση του νόμου περί ναρκωτικών, το Δικαστήριο που τον καταδίκασε οφείλει να διατάξει την ισόβια απέλασή του από τη χώρα, εκτός αν συντρέχουν σπουδαίοι λόγοι, ιδίως οικογενειακοί, που δικαιολογούν την παραμονή του σ’ αυτή.
Κατά τη διάταξη του άρθρου 74 παρ. 1 του ΠΚ, όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή της με το άρθρο 23 του Ν 4055/2012 (η οποία κατ’ άρθρο 113 αυτού ισχύει από 2 Απριλίου 2012): <<Με την επιφύλαξη των σχετικών διατάξεων που περιλαμβάνονται σε διεθνείς συμβάσεις που έχουν κυρωθεί από τη χώρα, το Δικαστήριο μπορεί να διατάξει την απέλαση αλλοδαπού που καταδικάσθηκε σε κάθειρξη, εάν κρίνει ότι η παραμονή του αλλοδαπού στη χώρα δεν συμβιβάζεται προς του όρους της κοινωνικής συμβίωσης, λαμβάνοντας υπόψη ιδίως το είδος του εγκλήματος για το οποίο καταδικάστηκε, το βαθμό της υπαιτιότητας του αλλοδαπού, τις ειδικές συνθήκες τέλεσης της πράξης, τις συνέπειες αυτής, το χρόνο παραμονής του αλλοδαπού στο ελληνικό έδαφος, τη νομιμότητα ή μη της παραμονής του, την εν γένει συμπεριφορά, τον επαγγελματικό προσανατολισμό, την ύπαρξη οικογένειας και γενικότερα το βαθμό ένταξης αυτού στην ελληνική κοινωνία…>>. Από το συνδυασμό των ως άνω διατάξεων προκύπτει ότι ο Ν 4139/2013, που ισχύει από 20.3.2013, περιέχει ευμενέστερες διατάξεις όσον αφορά την απέλαση από τη χώρα των αλλοδαπών καταδικασθέντων σε ποινή κάθειρξης για παράβαση του νόμου περί ναρκωτικών, αφού η σχετικώς προβλέπουσα διάταξη του άρθρου 35 παρ. 2 του Ν 3459/2006 καταργήθηκε και ο Ν 4055/2012 προβλέπει δυνητική απέλαση αλλοδαπού για κακούργημα (ΑΠ 1351/2014, ΑΠ 978/2014, ΑΠ 676/2014 ΝΟΜΟΣ).
Στην προκειμένη περίπτωση, με τη με αριθμό 15/2013 απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Κακουργημάτων Δυτικής Μακεδονίας, που δημοσιεύτηκε στις 14.2.2013, επιβλήθηκε στον αιτούντα ποινή κάθειρξης επτά (7) ετών και έξι (6) μηνών για παραβάσεις του νόμου περί ναρκωτικών, ενώ συγχρόνως διατάχθηκε η ισόβια απέλασή του από τη χώρα μετά την έκτιση της ποινής ή την υφ΄ όρο απόλυσή του. Κατά της απόφασης αυτής ο αιτών άσκησε έφεση, η οποία εκκρεμεί προς εκδίκαση στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Δυτικής Μακεδονίας. Ο αιτών, ο οποίος με την αριθμό 227/4.8.2014 διάταξη του Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Χαλκιδικής απολύθηκε υφ’ όρο από το Κ.Κ. Κασσάνδρας, ζητεί ν’ ανασταλεί η εκτελεστότητα της ανωτέρω με αριθμό 15/2013 απόφασης κατά τη διάταξή της με την οποία διατάχθηκε η ισόβια απέλασή του από τη χώρα, επικαλούμενος την αναφερόμενη στην ανωτέρω νομική σκέψη νομοθετική μεταβολή. Η υπό κρίση αίτηση είναι βάσιμη και πρέπει να γίνει δεκτή, διότι πράγματι η παρεπόμενη ποινή της ισόβιας απέλασης στους καταδικασθέντες για παραβάσεις του νόμου περί ναρκωτικών είναι πλέον από τις 20.3.2013 δυνητική και μπορεί να επιβληθεί ως μέτρο ασφαλείας, ενώ ο αιτών έχει αναπτύξει σταθερούς οικογενειακούς και κοινωνικούς δεσμούς με τη χώρα.
Επομένως, η υπό κρίση αίτηση των αντιρρήσεων πρέπει να γίνει δεκτή και ν’ ανασταλεί η εκτέλεση της παρεπόμενης ποινής της ισόβιας απέλασης που επιβλήθηκε στον αιτούντα με την ανωτέρω με αριθμό 15/2013 απόφαση μέχρι την έκδοση (δημοσίευση) απόφασης επί της έφεσής του στο Τριμελές Εφετείο Δυτικής Μακεδονίας, προκειμένου σε τυχόν καταδίκη του να κριθεί η ισόβια ή μη απέλασή του (δημοσιευμένη στην Ποιν/κή Δικ/νη 2015, σελ.1022).

Theodora TzikaΠοινικό Δίκαιο – Ποινική Δικονομία – Αλλοδαποί ΤρΠλημΧαλκιδικ 645/2014
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Ποινικό Δίκαιο – Ποινική Δικονομία ΤριμΕφετΘεσ 974/2010

Δικηγόρος: Θεοδώρα Τζήκα

Ανάκληση ή μη χορηγηθείσας αναστολής και μετατροπή ή μη της ποινής. Κρίνεται ότι δε συντρέχει λόγος ανάκλησης της χορηγηθείσας αναστολής. 
Διατάξεις: 94 παρ. 1, 96παρ. 1, 99, 101παρ. 1, 2, 102 παρ. 2 ΠΚ
Κατά τη διάταξη του άρθρου 102 παρ. 2 ΠΚ, αν παρέλθει το ορισμένο για την αναστολή χρονικό διάστημα χωρίς να αρθεί ή να ανακληθεί η αναστολή, η ποινή που είχε ανασταλεί θεωρείται σαν να μην είχε επιβληθεί. Επομένως, στην περίπτωση που θα αποδειχθεί, μετά τη συμπλήρωση του χρονικού διαστήματος της αναστολής, ότι προυπήρξε αμετάκλητη καταδίκη, η αναστολή δεν μπορεί να ανακληθεί, διότι άλλως αναβιώνει ποινή, η οποία θεωρείται ότι δεν έχει επιβληθεί. Εν προκειμένω αποδείχθηκε ότι η απόφαση, με την οποία καταδικάσθηκε ο κατηγορούμενος κατέστη αμετάκλητη μετά την πάροδο του χρόνου αναστολής, που του χορηγήθηκε με προγενέστερη απόφαση..
Συνεπώς, δε συντρέχει λόγος ανάκλησης της χορηγηθείσας αναστολής

 
 
Theodora TzikaΠοινικό Δίκαιο – Ποινική Δικονομία ΤριμΕφετΘεσ 974/2010
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ