ΑΠ 192/2017 – Καταχώρηση στο διαδίκτυο κειμένου με δυσφημιστικά γεγονότα και ανακοίνωση από τηλεοράσεως δυσφημιστικών

γεγονότων, δεδομένου ότι το διαδίκτυο και η τηλεόραση δεν αποτελούν “τυπογραφία” και δε θεωρούνται “τύπος” ή “έντυπο”, δε στοιχειοθετούν αδίκημα τελούμενο “δια του τύπου”. Συνεπώς, στις περιπτώσεις αυτές διαπράττεται το αδίκημα της συκοφαντικής δυσφήμησης του κοινού ποινικού δικαίου.

Σύμφωνα με την υπ’ αριθμ. 192/2017 απόφαση του Στ’ Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου, η συκοφαντική δυσφήμιση η οποία τελείται μέσω ιστοσελίδων ( π.χ. blogs) ή μέσω της τηλεόρασης δεν εμπίπτει στα δια του τύπου τελούμενα αδικήματα, και κατ’ επέκταση αυτό συνεπάγεται ότι το αδίκημα της συκοφαντικής δυσφήμησης, όταν διαπράττεται μέσω διαδικτύου παραγράφεται στα 5 έτη και όχι στους 42 μήνες, όπως ισχύει κατ’ ανώτατο όριο για τα διά του Τύπου.
Με βάση την υπάρχουσα ισχύουσα νομοθεσία (α. 1§1 και α. 2§1,2 του N. 1098/1938, α. 2 του Ν. 10/1975, §1 του άρθρου μόνου του Ν. 2243/1994) η έννοια του τύπου ορίζεται ως εξής : «Τύπος και έντυπον, επί των οποίων εφαρμόζονται οι διατάξεις του νόμου τούτου είναι πάν ότι εκ τυπογραφίας ή οιουδήποτε άλλου μηχανικού ή χημικού μέσου παράγεται εις όμοια αντίτυπα και χρησιμεύει εις πολλαπλασιασμόν ή διάδοσιν χειρογράφων, εικόνων, παραστάσεων, μετά ή άνευ σημειώσεων ή μουσικών έργων, μετά κειμένου ή επεξηγήσεων ή φωνογραφικών πλακών….ως δημοσίευσις εντύπου θεωρείται η διανομή, πώλησις, καθώς και η εις δημόσιον μέρος ή εν δημοσία συναθροίσει ή εις μέρος προσιτόν εις το κοινόν τοιχοκόλλησις ή έκθεσις παντός εντύπου…αδίκημα του Τύπου υπάρχει όταν λάβει χώρα ή κατά την προηγούμενην παράγραφον δημοσίευσις»
Κατ’ αυτόν τον τρόπο το αιτιολογικό της ανωτέρω απόφασης ορίζει ότι για να στοιχειοθετηθεί ένα έγκλημα ως τελούμενο με κατάχρηση του Τύπου ως μέσου για την εκδήλωσή του «δεν αρκεί να συντρέχει το στοιχείο του εντύπου όπως εννοιολογικώς προσδιορίζεται από το ά. 1 του αν. ν. 1092/1938 αλλά προαπαιτείται και δημοσίευσή του, η οποία θεωρείται ότι υπάρχει σύμφωνα με το ά. 2 του ίδιου νόμου όταν συντελεσθεί η διανομή ή πώληση του εντύπου, καθώς και η τοιχοκόλληση ή έκθεση αυτού σε δημόσιο μέρος ή σε δημόσια συνάθροιση ή σε μέρος προσιτό στο κοινό και συνεπώς η καταχώριση στο διαδίκτυο κειμένου με δυσφημιστικά γεγονότα και ανακοίνωση από τηλεοράσεως δυσφημιστικών γεγονότων, αφού το διαδίκτυο και η τηλεόραση δεν αποτελούν τυπογραφία, ούτε θεωρούνται μηχανικά μέσα πολλαπλασιασμού χειρογράφων και δεν θεωρούνται «τύπος» ή «έντυπο», δεν στοιχειοθετούν αδίκημα τελούμενο δια του τύπου. (ΑΠ 726/2010, ΑΠ 1030/2009, ΝΟΜΟΣ, 345/2002 ΝΟΒ 2002 1522, ΑΠ 136/2000 Ποιν.Χρ. 2000 412)»

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο της απόφασης εδώ